Self-reported body weight and height on admission to hospital: A reliable method in multi-professional evidence-based nutritional care?

Het artikel onderzoekt of zelfgerapporteerd gewicht en lengte bij ziekenhuisopname betrouwbaar genoeg zijn voor gebruik in voedingsscreening. In een studie met 611 volwassen patiënten in een Antwerps ziekenhuis werden zelfgerapporteerde waarden vergeleken met objectief gemeten gegevens. Patiënten meldden hun gewicht en lengte aan zowel een verpleegkundige als een diëtist.

De resultaten tonen aan dat patiënten hun gewicht nauwkeuriger rapporteren aan verpleegkundigen dan aan diëtisten. Het verschil tussen gerapporteerd en gemeten gewicht was verwaarloosbaar bij verpleegkundigen, maar significant bij diëtisten. Zelfgerapporteerde lengte werd echter systematisch overschat, wat leidde tot onnauwkeurige BMI-berekeningen. Hierdoor ontstonden fout-positieve en fout-negatieve scores in screenings op ondervoeding.

De studie vond geen significante invloed van leeftijd, geslacht of diagnosegroep op de nauwkeurigheid van de zelfgerapporteerde waarden. De auteurs wijzen erop dat deze onnauwkeurigheden kunnen leiden tot verkeerde classificatie van de voedingstoestand, met gevolgen voor de behandeling.

De conclusie luidt dat het gebruik van zelfgerapporteerde lengte en gewicht in voedingsscreening afgeraden wordt. Als dit toch noodzakelijk is, zijn waarden gerapporteerd aan verpleegkundigen betrouwbaarder. Idealiter worden lengte en gewicht altijd rechtstreeks gemeten of bepaald via gevalideerde alternatieve methoden, zeker binnen een multidisciplinaire, evidence-based voedingszorg.

Download hieronder het gehele artikel: